تاثیر روانی توبه

توبه به مانند یک عمل روانی و سیستم بدنی مراحل و جوانب زیادی را در بر میگیرد که برای اعاده ساختار شخصیت فرد کمک می کنند.پاره از آنها عبارتنداز:

اولا-توبه آروزی پاک نمودن روح و روان را در پیش روی انسان پرشانی که گناهان و خطاهایش او را خوار و زبون ساخته است متجلی می سازد.و این آرزو او را در یک حالت آرمش روانی قرار می دهد.و همچنین او را در یک وضیعتی قرار می دهد که زندگیش بعد از خوف و مرارت و به یک زندگی شیرین و سود بخش تبدیل گردد.

ثانیا-توبه موجب احترام ذاتی شخص توبه کننده می شود.و این احترام احساس او را نسبت به شخصیت خویش نیرومند می سازد.مسلما این خود یک عامل مهمی است در هستی بخشیدن بشخصیتی که به اندازه کافی از صحت و سلامتی روح و روان برخور دار باشد.

ثالثا-توبه منجر به آن می شود که شخص توبه کننده ذات و شخصیت خود را درک کند.شخصیتی که پیوسته با آن در ستیز بود .و بسبب مرتکب شدنش به گناهان و خطاها مقامش را تحقیر می کرد و موقیعت آن را خوار می نمود.زیرا کسیکه ذات و شخصیت خود را در یابد و آن را بپذیرد هیچ گاه غرور بیجا در وجودش راه نمی یابد بلکه با شجاعت و دلیری کامل و با دید واقعی و روش منطقی با مشکلات شخصی خویش رو برو می شود و انها را حل و فصل واقعی و روش منطقی با مشکلات شخصی خویش رو برو می شود و{ آنها راحل و فصل می نمایند) چرا که انسان واقعی چه در مقابل خود و عملش و در برابر قدرت و موقیعیتش و چه راجع به زمانی که در آن زندگی می کند آماده مواجه شدن با حقایق می باشد هر چند که این حقایق تلخ و درد آور باشند به خاطر اینکه او در این سختیها و دشواریها محرکی را می بیند که او را به جلو می راند تا اینکه کار کند. زحمت بکشد.و در رویارویی با بحرانها سعی و کوشش خویش را چند برابر نماید.

رابعا-توبه شخص توبه کننده را به آزاد شدن از احساس گناه و ترس و ادار می سازد،و آن به این صورت است که شخص گناهکار احساس پستی و بدبختی می کند و یک نوع تیرگی و در هم ریختگی را در خود می یابد که موفقیتش را در هر حرکتی و در هر فرصتی به تعویق می اندازد، این بدبختی و درهم ریختگی زایده ترس شدیدی است از اذیت و آزاری که به سبب احساس دردآور گناه و وجود او پیدا شده است گناهی که در ارتکاب آن خود را مقصر می داند. طبیعی است همانطوریکه توبه انسان را بسوی اصلاح خویش وادار می سازد گاهی هم بعید نیست که انسان مرتکب گناه شود.و زمانی نیز دچار یأس و نا امیدی از غفران و آمرزش گردد.متأسفانه این نوع تفکر انسان را وادار می کند به این که در پیش خود بگوید من پوسته مرتکب هر نوع گناهی شده ام و در پیش روی خود در بازی را نمی یابم که از آن برای غفران و آمرزش گناهانم وارد شوم پس باید هر چه که بخواهم انجام دهم.و از هیچ عمل ناشایستی و بر آورده ساختن آرزوهای شهوانی چشم پوشی ننمایم و در آن فرو روم.مسلما این طرز تفکر از آن جمله مسائلی است که وجود و روح و روان فرد را نابود می کند و جامعه را نیز به فساد و تباهی می کشاند.و بهمین خاطر است که مشروعیت توبه یکی از برکات خداوند می باشد و قرآن بسیار روی آن تاکید فرموده است و در آن رو روی همه گناهکاران باز نموده است تا اینکه انسان وجود و روان خود را از همه خطاها و آلودگیها پاک کند و بسوی طاعت و ارزش باز کرده و بدینوسیله اعتبار روحی و روانی خود را باز یابد.