بررسي رفتار قدرت هاي جهاني نشان مي دهد كه موفقيت آمريكا در ايجاد اجماع جهاني عليه ايران نسبي است،به اين معني كه فقط در برخي مواقع دستاوردهای مشخص داشته است از جمله اینکه در دومین دور ریاست جمهوری احمدی نژاد،اتحادیه اروپا به آمریکا نزدیک تر شد و حتی در برخی زمینه ها مواضع تندتری از آمریکا گرفت. در مورد روسیه،آمریکا تا حدودی سیاست کرملین را با رفتار خود تنظیم کرده است ولی در قبال چین،آمریکا دردسر بیشتری دارد و فاصله دو کشور قابل توجه است.

‏ ‏اما عامل مهمی که طی این مدت موجب هم نظری قدرت های بزرگ شده،صرفا ابتکار عمل آمریکایی ها ،درایت و سیاستمداری آنها نبوده است بلکه میزان موفقیت آمریکا مستقیما به شکل و محتوای سیاست ایران بستگی داشته و دارد.

‏ ‏روش آمریکا برای اجماع جهانی دولت آمریکا تاکتیک های مشخص برای ایجاد اجماع جهانی دنبال کرده است که از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

گفت و گوی دیپلماتیک با اتحادیه اروپا،روسیه و چین و تلاش برای اقناع این کشورها ‏ ‏ فشار دیپلماتیک بر کشور های فوق و دیگر کشورهایی که قصد ایجاد روابط جایگزین با ایران را دارند.

‏ اقدامات تشویقی،از جمله برای چین و روسیه،برای بهبود روابطه با آمریکا،افزایش دسترسی به تولیدات پیشرفته آمریکایی،همکاری در مورد مسائل حساس مورد نظر کشور مخاطب و قبول نقش بیشتر در صحنه جهانی{مثلا موقعیت چین در حوزه مسائل هسته ای} ‏ اقدامات تنبیهی برای تمام کشورهای مخاطب و بنگاه های تجارتی و مالی بین المللی،در صورت نقض تحریم ها و اعمال فشار برای رعایت تحریم

تهدید نظامی ایران به نحوی که این کشور را فاقد ارزش سرمایه گذاری و یا تجارت از جمله فروش نفت کند. منبع :همشهری